کد مطلب:36489 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:15

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا نصب امام بوسيله خداوند نوعي استبداد و سلب حقوق مردم نيست؟

اصولاً دو نوع مقام داريم:
مقام و منصبي كه به وسيلة يك عامل خارجي تحقّق ميپذيرد، مانند وكالت كه از طريق انتخاب و اخذ رأي انجام ميپذيرد، همچنانكه از طريق نصب يك مقام بالا و برتر صورت ميپذيرد، نوع ديگر از مقامات داريم كه هرگز با انتخاب افراد و نصب مقام برتر صورت نميپذيرد. مثلاً يك نابغه، يك پارسا، يك شاعر، يك نويسنده يك مخترع يك مكتشف بزرگ و … مقامش انتخابي يا انتصابي نيست. يك قهرمان ورزش، نه با انتخاب تعيين ميشود و نه كانديدا شدن دربارة او معني صحيح دارد، اگر منصوب بشود يا نشود، برگزيده گردد يا نگردد، نابغه نابغه است و نويسنده نويسنده، و لو هيچ فرد و مقاميبه نبوغ او پي نبرد و هيچ فرد و مقامياو را تأييد ننمايد.
ابن سينا نابغة فلسفة مشّاء است، شهاب الدين سهروردي استاد فلسفة اشراق است، سيبويه بزرگ مرد جهان ادب عرب است، محقق حلّي استاد فقه شيعه است و… اين مقامات و مناصب، جزء ذات آنهاست، با تصويب و رأي گيري درست نميگردد، و به اصطلاح فلسفه از امور حقيقي و واقعي است، نه اعتباري و جعلي. اگر در مكتب تشيع ميگويند امام بايد از جانب خدا منصوب گردد، مقصود اينست، كه فردي كه شرائط رهبري در او جمع است، به مردم معرفي گردد و در حقيقت، نصب الهي وسيلة تشخيص مردم است، نه تعيين فردي براي خلافت، زيرا صاحب اين مقام، در واقع مردد نيست تا معين گردد، بلكه حق با صاحب حق ملازم ميباشد، فقط پرده جهل روي آن را گرفته آنهم به وسيله وحي آسماني برطرف ميگردد.
اصولاً لفظ نصب و انتصاب و … در مكالمات روز مرّه ما در مواردي بكار ميرود كه با استبداد و خودسري، با سلب حرّيّت و آزادي، با سلب حقوق از ديگران همراه ميباشد. بكار بردن اين لفظ در اين مسئله عقيدتي بر اثر تداعي معاني مفاهيم غير صحيحي را همراه دارد. ازاين جهت به توضيح اين قسمت پرداختيم، تا روشن گردد كه انتصابي داريم تا انتصاب!
انتصاب افراد غير لايق براي اشغال كرسيهاي شورا و سنا موجب محروميت لايق ها و شايسته هاست، ولي انتصاب الهي به معني ارائه طريق براي شناسائي فرد لايق وشايسته است كه ميتواند مسئوليت رهبري امت را در تمام شؤون مادي و معنوي به عهده بگيرد و كاروان بشري را به كمال مطلوب خود برساند و اگر چنين انتصابي نبود، يعني فرد لايق و شايسته از جانب معين نميشد، نه دين تكميل ميگشت و نه انقلاب به ثمر ميرسيد.

---

پيشوايي از نظر اسلام
آية الله جعفر سبحاني